Bevrijding

Roosendaal,
je hebt al 75 jaar de vrede gezien.
Hoe ziet die eruit dan als hij
door de vele straten rijdt?
Als een grote dieselende tank
die je van ver hoort komen?
Een troep marcherende soldaten
die de vijand op de vlucht verbaast?
Of zit het opgeborgen als
origami, klaar
om te ontvouwen in de straten
na de strijd, als het volk behoedzaam
deuren opendraait, licht in kelders
binnenlaat en door een gang tussen het puin
de straat op gaat?

Vrede zit als origami in de ogen
van de tankchauffeur als
na al het bloed
op het staal van het geschut
in krijtletters wit met een meisjeshand
‘alles goed’ geschreven wordt.
Hij zit in de warme overjas
achterop de legermotor,
onder de stalen helm op het kinderhoofd en
in de brandende sigaret
nonchalant tussen de lippen
van de strijder en in de glimlach
naar het volk en in de soldatenhand
door een moeder bij het afscheid aanhoudend gekust.
En vooral opgevouwen in de harten
als het zeker weten van een vrij leven.